Η διαδρομή στο Γαναδιό ξεκινά από την είσοδο του χωριού και συγκεκριμένα από το κτίριο του Σχολαρχείου , που κατασκευάστηκε με δωρεά του κληροδοτήματος Σπυρίδωνος Ξεινού. Από εκεί ακολουθούμε τον δρόμο που οδηγεί προς την κεντρική πλατεία όπου δεσπόζει ο ναός των Ταξιαρχών με το επιβλητικό καμπαναριό και τους χαρακτηριστικούς 9 τρούλους. Στην πλατεία συναντούμε το κτίριο του Αμελικού που στεγάζει το Κοινοτικό Γραφείο δίπλα στον υπεραιωνόβιο πλάτανο όπου σμίγουν κάθε καλοκαίρι οι απόδημοι Γανναδιώτες για να γιορτάσουν το ετήσιο πανηγύρι τους. Από την πλατεία παίρνουμε το καλντερίμι μέσα από τα σπίτια του χωριού και προσπερνώντας το επιβλητικό αρχοντικό τηςοικογένειας Ξεινού συνδεδεμένο με την επιδρομή του 1877 ακολουθούμε δεξιά την ανηφόρα που θα μας φέρει μπροστά στο κτίριο του Παρθεναγωγείου το οποίο λειτουργούσε έως το 1940 με δαπάνες του κληροδοτήματος Ξεινού. Κατά την επιστροφή μας ακολουθούμε το καλντερίμι που διαγράφει κύκλο γύρω από τα τελευταία σπίτια και τους μικρούς κήπους για να καταλήξουμε στην κεντρική πλατεία. Στην έξοδο του χωριού μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τον λόφο της Τζιαντόρας από την κορυφή της οποίας έχετε πανοραμική θέα της γύρω περιοχής και του γειτονικού οικισμού της Μόλιστας.
Ναός Ταξιαρχών Ο ναός των Ταξιαρχών διακρίνεται για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική αλλά και για την διακόσμηση του εσωτερικού του. Ιδιαίτερη ομορφιά του προσδίδουν οι τρεις πολυέλαιοι και τα μανουάλια , ο ξυλόγλυπτος άμβωνας καθώς και οι ολόσωμες παραστάσεις των αγίων στους δυο μεγάλους τοίχους. Εξαιρετικής τέχνης και ομορφιάς είναι άλλωστε και το χρυσόχρωμο τέμπλο που είναι σε όλη την έκταση του σκαλιστό με περίπλοκα παραστατικά σχέδια. Ο θρύλος λέει ότι ήρθε από το Αργυρόκαστρο. Πολλές από τις εικόνες του ναού φέρουν χρονολογία προ του 1700 ενώ ξεχωριστή θέση επέχει ο Εσταυρωμένος του ιερού ο οποίος συνδέεται με ένα θαύμα. Στις 20 Αυγούστου 1930 άρχισαν να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια και σταγόνες ιδρώτα από το σώμα για τρεις ολόκληρες ημέρες . Οι χωριανοί κράτησαν σε μικρά δοχεία αρκετές από τις σταγόνες εκείνες για φυλακτό.
ΑμελικόΤο Αμελικό , γνωστό και ως «Άσυλον των Ξένων» κάλυπτε τις ανάγκες φιλοξενίας των ξένων που επισκέπτονταν το χωριό. Κτισμένο στην ανατολική πλευρά της πλατείας διέθετε δυο δωμάτια με τζάκια και μπάσια. Στα κύρια αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του συγκαταλέγονται το μεγάλο υπόστυλο μπαλκόνι και η μεγάλη θολωτή στοά της βρύσης. Στις μέρες μας στεγάζει πλέον τις ανάγκες του Κοινοτικού Γραφείου.
Αρχοντικό Βαγγέλη Ξεινού – Το βράδυ της 28 προς 29 Ιουνίου συμμορία ληστών με επικεφαλής τον Νετζήπ-αγά πραγματοποίησε επιδρομή στο Γαναδίο τρομοκρατώντας τους κατοίκους και στην συνέχεια πολιόρκησε την οχυρή κατοικία του Βαγγέλη Ξυνού η οποία βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού. Αυτός αμύνθηκε γενναία μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του. Το μόνο που κατάφεραν οι ληστές ήταν να σπάσουν την εξώθυρα και να περάσουν μέσα στην αυλή. Έπειτα από τετράωρη μάχη αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες τους και να υποχωρήσουν αφήνοντας πίσω τους 12 νεκρούς και 6 τραυματίες. Προτού αποχωρήσουν έριξαν μέσα στην φωτιά τα πτώματα των νεκρών συντρόφων τους.
Παρθεναγωγείο Στο Γαναδιό εκτός από το Σχολαρχείο λειτουργούσε και Παρθεναγωγείο με τέσσερις τάξεις στο οποίο οι μαθήτριες διδάσκονταν κυρίως μαθήματα οικοκυρικής.Κατασκευάστηκε και συντηρούταν και αυτό με δαπάνες του κληροδοτήματος Ξεινού. Ως προς την αρχιτεκτονική του ήταν ένα απλό κτίριο με δυο μεγάλες αίθουσες που διέθεταν τζάκι για θέρμανση καθώς επίσης ραπτομηχανές και αργαλειούς για τις ανάγκες της διδασκαλίας Στην αυλή βρισκόταν το μαγειρείο όπου ετοιμαζόταν και διανεμόταν το καθημερινό συσσίτιο.