Ελληνικά
Αφετηρία της διαδρομής το πέτρινο γεφύρι της Κόνιτσας (υψ. 440μ) και ακολουθώντας το παραποτάμιο δρόμο που οδηγεί προς την μονή Στομίου (680 μ.). Από το μοναστήρι ακολουθήσαμε τον παλιό δασόδρομο που ξεκινάει έξω από τη μονή (δίπλα από τη βρύση, που καλά θα είναι να υπολογίζετε ως η πρώτη και τελευταία πηγή νερού της διαδρομής μας) και ανηφορίζει προς τις κορυφές της Τύμφης.Ακολουθούμε για λίγα λεπτά (10-15΄) τον παλιό αυτόν δασόδρομο έως ότου συναντήσουμε δεξιά μας την διασταύρωση προς Νταβάλιστα (υψ. περίπου 750μ.). Στο σημείο αυτό που υπάρχει σχετική σήμανση, αφήνουμε τον δρόμο και μπαίνουμε στο μονοπάτι. Από την πρώτη στιγμή το μονοπάτι γίνεται ιδιαίτερα ανηφορικό. Για τα επόμενα περίπου 2,5 χλμ διανύουμε το πιο απαιτητικό κομμάτι της διαδρομής μας (+750 μ. υψομετρικά), ένα ιδιαίτερα ανηφορικό πέρασμα, που εξελίσσεται μέσα σ’ ένα πλούσιο δασωμένο τμήμα της Τύμφη. Απολαυστικό αλλά και ιδιαίτερα κουραστικό το μονοπάτι μας που φτάνοντας στο σημείο «πύλες» (λίγο πάνω από τα 1500μ.) αρχίζει και ομαλοποιείται. Στις «πύλες», ένα σημείο από το οποίο η εντυπωσιακή θέα προς τη γύρω περιοχή αναγκάζει τον επισκέπτη να κάνει μια στάση. Συνεχίζουμε την πορεία μας και για τα επόμενα 2 περίπου χιλιόμετρα η πορεία μας «τραβερσάρει» κάτω από τις ορθοπλαγιές. Σε κάποια σημεία του τμήματος αυτού της διαδρομής μας συναντάμε τοποθετημένα και κάποια σχοινιά σε σχετικά «δύσκολα» περάσματα, που όμως υπό καλές καιρικές συνθήκες είναι αχρείαστα. Το μονοπάτι μας συνεχίζει έχοντας στην εξέλιξή του ως το ρέμα της Νταβάλιστας κάποια μικρά κομμάτια, άλλα ανηφορικά και άλλα κατηφορικά, χωρίς όμως υψομετρικά να έχει κάποια αξιοσημείωτη μεταβολή
Θα πρέπει να πούμε ότι από τη πρώτη στιγμή που μπήκαμε στο μονοπάτι της Νταβάλιστας και έως ότου βγούμε από αυτό, η διαδρομή μας έγινε σε ένα ευδιάκριτο και καλά σηματοδοτημένο πέρασμα. Το μονοπάτι αυτό αποτελεί τμήμα του αγώνα ορεινού τρεξίματος TeRA 80km (Zagori Mountain Running), οι οργανωτές του οποίου πάντα φροντίζουν και κάνουν πολύ καλή δουλεία ακόμη και στα πιο δύσβατα κομμάτια του δικτύου των μονοπατιών του αγώνα Φτάνοντας στο ρέμα προς έκπληξη μας είδαμε ότι υπάρχει πηγή νερού, γεγονός που βέβαια εκτιμήσαμε δεόντως. Μπήκαμε πλέον στο τελευταίο τμήμα της διάσχισης της Νταβάλιστας και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε μέσα στην ρεματιά περνώντας ανάμεσα από τις μεγάλες πέτρες της. Ιδιαίτερα ανηφορικό και αυτό το τελευταίο τμήμα της Νταβάλιστας (περίπου +250μ. υψομετρικά) και εμείς κινούμαστε πάντα ακολουθώντας τα σημάδια που μας οδηγούν στο «οροπέδιο των λιμνών» (λάκκα Τσουμάνη)Φτάνοντας στο οροπέδιο (1750 μ.) εγκαταλείπουμε το μονοπάτι που ως τώρα ακολουθούσαμε και δεξιά μας βλέπουμε σ’ έναν βράχο τη νέα σήμανση, ακολουθούμε την ένδειξη «προς Κόνιτσα, πεδίο βολής». Αυτή είναι η πορεία που πρέπει πλέον να πάρουμε ώστε να μπούμε και να διασχίσουμε το μονοπάτι της «Κερασιάς». Το μονοπάτι της «Κερασιάς» είναι ένα παλιό πέρασμα που τα τελευταία χρόνια καθαρίζεται και σηματοδοτείται. Εντάσσεται πλέον σε αγώνες ορεινού τρεξίματος (Εύαθλος) και μπαίνει στις διαδρομές που κάνουν όλο και περισσότεροι ορειβατικοί όμιλοι. Ενώνει την Κόνιτσα με το οροπέδιο των λιμνών χωρίς η διαδρομή του να μπει στην χαράδρα του Αώου, αλλά κινείται κάτω από τις ορθοπλαγιές του Λάπατου. Το όνομα του το μονοπάτι το πήρε από την ονομασία μιας τοποθεσίας που βρίσκεται στη διαδρομή μας, περίπου στο μέσο της. Ακολουθώντας την πορεία που μας υποδεικνύει η νέα σήμανση αρχικά αρχίζουμε να ανηφορίζουμε ομαλά έως ότου φτάσουμε στο πρώτο «ώμο» με τον χαρακτηριστικό «κούκο» του, και την ωραία θέα προς την γύρω περιοχή.Στην συνέχεια η διαδρομή μας κατηφορίζει για ένα διάστημα και στην συνέχεια γίνεται και πάλι ομαλά ανηφορική για να μας οδηγήσει σ’ έναν δεύτερο «ώμο».Φεύγοντας από το σημείο αυτό αρχίζουμε να κατηφορίζουμε, αρχικά αρκετά απότομα και στη συνέχεια πιο ομαλά, περνώντας κάτω από τις ορθοπλαγιές του Λάπατου, ώσπου να φτάσουμε στην τοποθεσία «Κερασιά» (μια κορυφούλα περίπου στα 1500μ.). Στο τοπωνύμιο αυτό χρωστάει το όνομα του και το μονοπάτι μας και από εδώ η θέα προς τον κάμπο της Κόνιτσας είναι θαυμάσια. Πολύ λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει στην πορεία μας και ένα άλλο σημείο, με απολαυστική θέα, ιδίως προς την πόλη της ΚόνιτσαςΤο μονοπάτι μας συνεχίζει την κατηφορική του πορεία, που σε κάποια σημεία γίνεται αρκετά απότομη. Σταδιακά μπαίνουμε πλέον μέσα στο δάσος και η διαδρομή μας θα μας οδηγήσει σε ένα ρέμα, παράλληλα από την κοίτη του οποίου θα αρχίσουμε να κατεβαίνουμε, αλλάζοντας 2-3 φορές την πλευρά στην οποία θα κινηθούμε Περίπου 1 ώρα θα χρειαστεί να κατέβουμε το αρκετά απότομο αυτό τμήμα της διαδρομής μας, και η πορεία ν’ αρχίσει να ομαλοποιείται. Έχουμε φτάσει πλέον στο τέλος σχεδόν της διαδρομής μας, κινούμαστε κατηφορικά και το μονοπάτι μας οδηγεί σε χωματόδρομο πάνω από το πεδίο βολής της Κόνιτσας. Στο σημείο αυτό υπάρχει μια διακλάδωση που ακολουθώντας την δεξιά πορεία κατευθύνεσαι προς το πέτρινο γεφύρι της Κόνιτσας ή πηγαίνοντας ίσια προς τα κάτω φτάνεις στο πεδίο βολής και στον Εθνικό δρόμο Ιωαννίνων – Κονίτσης (περίπου 1-1,5 χλμ από το γεφύρι), έχοντας κατέβει υψομετρικά, από την αρχή του μονοπατιού της Κερασιάς, περίπου 1χλμ.Το μονοπάτι της Κερασιάς σε όλο του το μήκος είναι πλέον ευδιάκριτο και πολύ καλά σηματοδοτημένο. Η όλη διαδρομή που περιγράφεται χιλιομετρικά πρέπει να είναι λίγο πάνω από τα 20χλμ και ο χρόνος που απαιτήθηκε για να γίνει ξεπέρασε τις 10 ώρες.
