Ελληνικά
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:Πεκλάρι, το φαράγγι τής Κλεισούρας.
Για το φαράγγι τής Κλεισούρας στο Πεκλάρι, μπορούμε ανεπιφύλακτα να πούμε ότι είναι η επιτομή τής έννοιας και του γεωλογικού φαινομένου τών φαραγγιών και χαράδρων.Παρ’ ό,τι το μήκος τής διαδρομής του δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, περίπου 800 μέτρα,, ο πεζοπόρος επισκέπτης θα συναντήσει και θα θαυμάσει όλα τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου, σε μήκος, φαραγγιού.
Απόκρημνοι ψηλοί βράχοι, με κάθετες επίπεδες ή γραμμωτές επιφάνειες, πολλών σχημάτων και μορφών, με διάφορες αποχρώσεις, φυσικές βραχώδεις σπηλιές και ρήγματα, επικλινείς πετρώδεις ή χωμάτινες επιφάνειες με πλούσια χλωρίδα (πόες, μεγάλη ποικιλία βοτάνων, θάμνοι, ακόμη και μεγάλα δένδρα), όλα αυτά, το καθένα ξεχωριστά ή και όλα μαζί συνθέτουν εικόνες απείρου κάλλους που μόνον η Φύση μπορεί να δημιουργήσει και πάντοτε με μουσική υπόκρουση και συνοδεία τον ήχο των τρεχούμενων νερών του Λάκκου.
Αμέτρητα πλατάνια πλαισιώνουν όλον τον ρου τού Λάκκου, τόσον στην διαδρομή του μέσα στο φαράγγι, όσον και στην ευρύτερη περιοχή.
Η είσοδος τού φαραγγιού είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή και ορίζεται από ένα μετεωρίτη βράχο, κωνικού σχήματος και με χτισμένο στην κορυφή του ένα μικρό εικονοστάσι (αριστερά τής εισόδου), και στην δεξιά πλευρά, ψηλά στον βράχο μια σπηλιά, για την οποία πολλά φημολογούνται, ακόμη και ως σκήτη μοναχού , αφού έχουν εντοπιστεί αλλοιωμένες γραφικές παραστάσεις [ίσως από Αγιογραφίες].
Οι επιβεβλημένες ανάγκες επικοινωνίας των Πεκλαριτών με την Κόνιτσα, όταν ο συνήθης δρόμος ήταν απροσπέλαστος λόγω πολλών χιονιών και ο Λάκκος “κατέβαζε” ή “φούσκωνε” και ήταν αδύνατη η διάβαση τού φαραγγιού, οδήγησαν στην αναζήτηση δρόμων , οι οποίοι θα έδιναν λύση σ’αυτό το πρόβλημα. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο μονοπάτια. Το ένα δεξιά τής κοίτης του Λάκκου, με το όνομα Λιούτσικα, που κατέληγε στο πέτρινο γεφύρι στην Μπούση, μετά την έξοδο τού φαραγγιού, { έργο του αείμνηστου ευεργέτη τού Πεκλαριού, Γεωργίου Καραγιάννη, 1844-1933}. Το άλλο, αριστερά τής κοίτης του Λάκκου με το όνομα, το μονοπάτι τ’ς Γιάνς,, που κατέληγε στην Κόκκινη Ράχη. Και τα δύο μονοπάτια αρκετά δύσβατα, αλλά σίγουρα ασφαλέστερα, απ’ οποιαδήποτε άλλη επιλογή.
